De drukke momenten en opbouw van de goedheiligman is in de maand november en december enorm. En al helemaal voor de kids. Ook al denken wij als ouders dat het heel erg leuk allemaal is. Zijn dit wel momenten die onbewust meer impact op kinderen hebben dan wij denken.

Zo lagen wij lekker op tijd in bed, maandagavond. Weer een druk weekend gehad want sint was in het dorp, de kinderen mochten hun schoen weer zetten. Spanning om wat ze in de schoen krijgen, of er wel een piet langs komt. Spannend, spannend, spannend.

23:00 horen wij een hard gegil, onze lieve Lente huilt. Nou eerder gillen, dus Heit haast zich naar haar slaapkamer. Vlak daarna komt hij met een heel lief, snikkend, engeltje onze slaapkamer binnen. Ze klaagt dat ze pijn aan haar oog heeft.

Ja hoor, ik zie het al. Een ontstoken oogje. Door de drukte en de spanning is haar weerstand naar beneden gegaan en uit zich dit door een reactie op haar mooie blauwe oog.

Het ziet er altijd erger uit dan het is. Dik, rood, bijna bloederig als in een horror film. Maar eigenlijk een hele mooie reactie van het lichaam om heel duidelijk te laten zien dat haar grens echt bereikt is.

Ik maag voor mijn lieve meid een potje met druppels klaar die wij direct in het oog druppelen. Een mooi natuurproduct en geen gekke hormoonzalf. De dag erna elk uur een druppel in het oog, even knipperen en voor we het wisten was het alweer over. Ook hebben we thuis iets meer rust ingebouwd met de hectiek om ons heen, en even een extra vitamine + mineralen gegeven.

Zo eindigde een spannend uitziend oog, in weer een heel normaal lief oogje met wat hulp vanuit de natuur.